Wywiad z mnichem klasztoru Shaolin Shi YanTi

Rozmowa z Shi YanTi, chińskim mnichem-wojownikiem z legendarnego klasztoru Shaolin (Henan, Chiny). Sprawuje on opiekę nad szkołą Shaolin Kung-fu we Wrocławiu prowadzoną przez swojego ucznia Shi HengZhi 释 恒 植 ((35° pokolenie wojowników uczniów z klasztoru Shaolin).

 

• Jak rozpoczęło się twoje szkolenie w słynnym klasztorze Shaolin?
  
  Kung-fu było moim przeznaczeniem. Mój ojciec był profesjonalnym nauczycielem Kung fu i robił to z prawdziwą pasją i poświęceniem. W naszej kulturze, jeśli rodzice są zaangażowani w coś, co ma dla nich fundamentalne znaczenie liczą na to, że kolejne pokolenia będą to kontynuować, zgodnie z rodzinną tradycją. Dlatego zacząłem trenować Kung-fu, to był dla mnie naturalny kierunek. Zacząłem jako mały chłopiec, w wieku 9 lat. Trenowałem z moim ojcem i powoli, dzień po dniu, stawałem się coraz lepszy. Mój ojciec miał kontakty z klasztorem Shaolin, miał tam przyjaciół. Dlatego łatwiej było mi stać się częścią klasztornej społeczności, a potem prawdziwym mnichem-wojownikiem. Miałem 17 lat, kiedy tam trafiłem.
  
  
• Jak się żyje w Shaolin?
  
  Życie w klasztorze jest bardzo proste, ale nie w znaczeniu łatwości, bo jest bardzo trudno, tylko prostoty. Mnich potrzebuje tylko kilku rzeczy: prostego ubrania, jedzenia oraz miejsca do spania i trenowania. To wszystko. Z drugiej strony, życie w klasztorze oparte jest na wielu regułach, których musisz się nauczyć, zrozumieć i przestrzegać. Potrzeba silnej woli, żeby pokonać wszystkie trudności i przeszkody. Jeśli żyjesz w klasztorze i chcesz zostać mnichem-wojownikiem, musisz przestrzegać kilku podstawowych zasad: zabronione jest jedzenie mięsa, picie alkoholu i uprawianie seksu. Nie można kłamać, kraść i zabijać. Musisz studiować buddyzm i filozofię. Twoja wiedza, podobnie jak techniczna strona Kung-fu, muszą być na bardzo wysokim poziomie. To podstawa dla kogoś, kto chce zostać mnichem.
  
  
• A jak wygląda typowy dzień w klasztorze?
  
  Wstajemy o 4.30, żeby pół godziny później zacząć recytować sutrę i modlić się do Buddy. O godzinie 6.30 jemy śniadanie. Mamy na to tylko 10 minut, podobnie jak na obiad i kolację. Bardzo ważne jest to, żeby jeść w ciszy. Po śniadaniu zaczynamy pierwszy trening. Są też mnisi, którzy wtedy medytują lub studiują buddyzm. O godzinie 11.30 jest obiad, a po nim przerwa do godziny 14 lub 15, przeważnie w lecie, kiedy jest bardzo gorąco. Po południu mamy kolejną porcję treningu, medytacji lub nauki. O 18 jemy kolację, a potem mamy czas dla siebie. Najczęściej wychodzimy wtedy na zewnątrz. Spacerujemy wokół klasztoru, który jest położony w pięknym miejscu, otaczają go góry i las. Rozmawiamy między innymi o tym, czego się nauczyliśmy, o swoich odczuciach, wrażeniach. Czasem to po prostu czas na kontemplację.
  
  
• Jak ciężko musi trenować ktoś, kto chce zostać mnichem-wojownikiem?
  
  Bardzo ciężko. Na pewno nie wystarczy godzina dziennie. Konieczny jest trening minimum dwa razy dziennie po kilka godzin. Mierzysz się nie tylko z przeciwnościami natury fizycznej, ale i psychicznej. Kung-fu to trening ciała i charakteru - stajesz się lepszym człowiekiem. Dlatego jest to takie trudne. Każdy może zostać mnichem-wojownikiem, ale nie każdy umie konsekwentnie dążyć do tego celu. Trening jest bardzo wymagający. Czasem trenujemy jedną pozycję, a nawet jeden ruch wiele razy, aż będą wykonane perfekcyjnie. Mimo że jesteś wykończony, nie możesz się poddawać.
  
  
• Najważniejsze zasady Kung-fu?
  
  Prawdziwi mnisi-wojownicy mają przede wszystkim pewność siebie: ufają swoim umiejętnościom, możliwościom i wiedzy. Jeśli się wahasz, to znaczy, że nie jesteś jeszcze gotowy. Bardzo ważny jest również szacunek i odpowiedzialność. Musisz wiedzieć w jakim zmierzasz kierunku i co możesz zrobić w przyszłości, nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Podróżując i prowadząc warsztaty Kung fu w różnych miejscach na świecie promuję moją kulturę. Czuję się za to odpowiedzialny. Nauczyłem się bardzo dużo będąc w klasztorze, teraz chciałabym dzielić się swoimi umiejętnościami, wiedzą i doświadczeniem z innymi, żeby mogli czerpać z tego korzyści.
  
  
• Komu polecałbyś Kung-fu jako sport?
  
  Kung-fu jest dla każdego, możesz praktykować w każdym wieku. To świetna aktywność dla ciała, zdrowia i umysłu. To prosta, ale bardzo prawdziwa i uniwersalna zasada: jeśli jesteś zdrowy, możesz robić co tylko chcesz.
  
  Katarzyna Prus (dziennikwschodni.pl)
  
  Dowiedz się więcej o Mistrzu. Zobacz wywiad wideo z YanTi.